بچه ها نگاش کنید یه پارچه رو سرش انداخته.صدای خنده بچه ها همراه با کلمات تمسخر آمیزشان غوغایی برپا کرد، تازه علاوه بر مسخره هایشان به سمتم آشغال و آب دهان پرت می کردند، در اتوبوس باز بود و من هنوز فرصت فرار داشتم اما لحظه‌ای با خودم فکر کردم امروز فرار کنم فردا چه؟ بالاخره که باید مدرسه بروم پاهایم سنگین شده بود؛ به سختی خودم را به اولین صندلی اتوبوس رساندم ترسیده بودم برای همین شروع به راز و نیاز با خدای خودم کردم تا کمکم کند و بتوانم حجابم را حفظ کنم. وقتی رسیدیم به مدرسه متوجه شدم روسریم خیس شده بعدا یکی از دوستانم گفت پسرا یکی یکی به سمت من می‌آمدن و آب دهان روی روسرییم می‌انداختن و این ماجرایی بود که هر روز از خانه تا مدرسه برای من تکرار می‌شد و من مجبور بودم هر روز با خودم دو روسری ببرم چون روسریم همیشه خیس از آْب دهان می‌شد.
این نمونه ای از استقامت شخصی است در آمریکا که تازه اسلام را می پذیرد و اولین روزش را این گونه آغاز می کند.
بله صبر و استقامت آن قدر در زندگی مهم و اساسی است که گروهی از مردم که در برابر مشکلات و دشمنان سر سخت قرار گرفته بودند از خداوند این گونه درخواست کردند:
پروردگارا! پیمانه شکیبایى و استقامت را بر ما بریز! و قدم هاى ما را ثابت بدار! و ما را بر جمعیّت کافران، پیروز بگردان«1»
واقعا هم باید در مقابل کفار و کسانی که با دین معاند هستند و شیطان صفت ها و مشکلات روزمره زندگی همیشه از خداوند مهربان اینگونه درخواست کمک نمود.
درخواست استقامت و صبر، چرا که خداوند افردای که مانند کاه هستند و باد آن ها را به هر جهتی می برد ناخشنود است همان گونه که امیرالمومنین علیه السلام می فرماید:
بدانید، که خدای تبارک و تعالی از بندگان بی ثبات و دمدمی مزاج خود نفرت دارد«2»
شاعر هم در مورد افرادی که داری استقامت نیستند و به قول معروف دم دمی مزاج هستند می گوید:
خرمنی را در مسیر بادها بنگر            آن چه ماند گندم است و آنچه بادش می رباید کاه
      
منابع:
1: وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ « سوره آل عمران آیه 250»
2: الإمامُ علیٌّ علیه السّلام: اعلَمُوا أنَّ اللهَ تبارکَ و تعالی یُبغِضُ مِن عِبادِهِ المُتَلوِّنَ، فلا تَزُولوا عنِ الحَقِّ، و وَلایَةِ أهلِ الحَقِّ؛ فإنَّ مَنِ استَبدَلَ بنا هَلَکَ«میزان الحکمه روایت شماره 5366»